Mayamang naghihirap

Basahin:


Bett'r.                  Be-ter.            -             Better.
Elev'n.                 Eleben.            -             Eleven.
K-dn't.                 Koo-dent.        -             Couldn't.
Lips.                    Leps.              -             Lips.
Rool'r.                  Roler.             -             Ruler.


Sa pangalawang column nahahanay kung pano ko basahin at sabihin ang mga salita. E wala e, Filipino accent yan. Kala nila sila merong accent, meron din tayo kaso ang tawag pala natin hindi Filipino accent - Karabaw English.


Napakalaking issue sa atin ang pagbigkas ng tao. Bakit ba nakakatawa pag meron tayong kaklaseng ang basa sa fish ay "pish"? Anong masama dun? Alam mo namang isda ang binabasa. Tinderong nalulugi dahil ang sigaw ay "do not buy!" kesa sa "donut buy!". Baka nga mahirap tayo dahil hindi tayo marunong mag-Inglish.


Sa dami-daming problema ngayon ay sobrang pinoproblema ng tao ang pagiging matalas sa ingles. E bakit pag nagkakamali tayo sa Tagalog walang kibo lang? E anowz pakialam mowz?


Kung kutyain natin si Pacman parang hindi tayo nagkakamali sa pagsasalita. Sabi nga ni Lourd de Veyra - "Kaya nga siya tinawag na Pambansang Kamao at hindi Pambansang grammarian. Helloooo?". Tama siya. Bakit natin siya huhusgahan, yun ba ang dapat niya tinutuunan ng pansin? Pag-iingles? E bakit si Jackie Chan, hindi magaling mag-ingles pero napigil ba ang movie career niya? Hindi.


Kung sa bagay, tayong mga Pinoy lang naman ang pinagtatawanan ang sariling kapwa. Tayo lang naman ang humihila sa umaasenso. Tayo lang naman ang mayaman na naghihirap. Nagkakaintindihan naman tayo, ano ang problema? Sabi nga ni Pacman - "It doesn't matter of the grammar as long as you understand the message thanks". Ayan ang lamang ni Manny sa normal na Pilipinong hangad ang maging asensado. Hindi nahihiya. Walang takot.


So, if you don't still understanding what I have wrote you will never reach rich.

Hate Late?

Commonwealth, Pasig River, Baclaran, at kongreso.


Anong pinagkapare-pareho nila? PURO.


Puro aksidente, puro basura, puro sasakyan at puro ... Magagaling?


Baliwalain na natin ang intro ko. Pinaghahambing ko lang naman yung apat na lugar. Ang cool kasi nila pero sa apat, ang pinakapinoproblema ko ay iyong Baclaran. Papasok na nga lang ng maaga, malalate pa. Gigising na nga lang, wala ding aabutan. Traffic. Yan ang rason kung bakit ako late. Madalas.


Bakit nga ba may traffic? Masyado na bang maraming sasakyan sa Pilipinas? Masyado na bang maliit ang daanan para sa dami ng motorista? O masyado lang hindi disiplinado ang mga driver, tsuper, at traffic enforcer?


Sa bagay, ang dali nilang sisihin. E kung sana hindi ino-overload nang bus driver yung bus malamang hindi ito pahinto-hinto. Pwede diba? E kung sana hindi tumatambay ang dyip sa gitna ng daan para sa pasahero ay malamang maaliwalas. Pwede din? E kung hindi nila binibigyan ng special treatment ang may 'wang-wang' malamang hindi magkukumpulan. Mas puwede? E kung hindi pasingit singit yung mga nagmamadaling, puyat at sabog na employee malamang walang aksidente. Lalong pwede! E kung alam ng mga traffic enforcers ang pinag-gagawa nila. Aba, pwedeng-pwede! E kung sana inagahan mo ang gising at maaga umalis ng bahay? SUPER PWEDE!


Masarap sisihin ang traffic dahil sa pagkalate ng tao. Ang daling ipasa ang mali sa iba. Pero bago natin subukang husgaan ang isang bagay, hindi natin tingnan ang sarili. Nasa tama ba muna tayo? Hindi ba't tayo ang mali? Katulad nga ng sabi ng tropa kong si Michael Jackson: "I'm starting with the man in the mirror". Bago natin subukang baguhin, husgahan at mali-an ang iba, simulan natin sa sarili.


Kaya kung sa tingin mong masahol pa ang kongreso sa Pasig River. Nako. Check mo muna kili-kili mo, baka hindi ka pa naliligo.

Ang tunay na salot?

Sa dami-dami nang trabahong puwedeng pasukan bakit ang pagsusulat pa?


Gusto kong itanong sa mga writers yan dati. Kahit dati, may respeto na ako sa kanila. Wala ka ba namang ibang gawin kung hindi magsulat at magpalaki ng pwet. Ibuwis ba naman ang buhay nila sa boredom, sinong hindi hahanga? Pero iba't iba ang antas ng paghanga ko sa mga iba't ibang writers. Depende syempre sa mga sinusulat nila. 


Kung kaya mong magpatawa gamit mga salitang nakasulat sa papel, taas ng tingin ko sayo. Kung kaya mong magbigay ng katotohanan nang hindi nakakaantok, mataas din. Kung kaya mong ilahad ng buong tapang ang kamalian ng isang grupo ng taong may kapangyarihan, aba, puwede na kitang sambahin. Kung magsusulat ka ng katulad nung huli, siguraduhin mong nakahanda na ang mga insurance mo.


Tawag nang ibang tao sa mga manunulat ay duwag. May punto sila, e kung may gusto kang iparating ba't hindi mo kusang gawin. Sabi nga nila, actions speak louder than words. Ang tapang sa papel pero pagkaharap na, ang amo. Kung makapintas gamit tinta, akala mo perpekto. Siguro nga duwag sila, kung totoo naman ang nakasulat bakit matatakot?


Salot nga siguro, wala na ngang magandang idadag may lakas loob pang-mangutsa. Ang lakas na nga ng apoy ng kahirapan, gagatungan pa. Paubos na nga ang mga puno natin, gamit pa din ng gamit ng papel. E kung mawala na lang sila? Wala naman silang naitutulong e? Nakakaantok pa.


Mawala na nga dapat, e pano sina Rizal? Kung di dahil sa Noli Me Tangere at El Fili niya malamang presidente natin si Pau Gasol. Kung wala sina Harriet Beecher Stowe? Siguro ngayon alipin pa din ang mga nigga friends natin. E si Charles Darwin? Siguro hanggang ngayon nagtataka pa din ako kung bakit mahilig sa saging ang tao. Si William Shakespeare? Siguro hindi sumikat ang Twilight dahil sa mga love stories niya. E yung mga Christian monks? Siguro sinasamba natin ngayon ay buwayang maraming pera. J.K. Rowling? Baka bampira ang namumuno sa mundo! Bob Ong? Baka wala kang binabasang magandang libro. E ako?! Malamang-lamang hindi kumpleto buhay mo. 


IMAGINE, WALANG TAMAANG PARAAN NG PAGSAYANG ORAS?! OH MY GULAY.


MUNDO NG WALANG TAMAANG PARAAN NG PAGSAYANG ORAS IS UNACCEPTABLE!! THIS OUTRAGEOUS! THIS IS SPARTA! GWAPO AT MAGANDA LAHAT NG MANUNULAT! RESPETO! IMPORTANTE ANG PAGSUSULAT! GRABE! JOKE TIME LANG LAHAT NG NAKASULAT SA TAAS! HINDI SALOT ANG MGA MANUNULAT, IMPORTANTE SILA! Pero salot ba kamo? Check mo to: kurakot.

Tara! Magsayang tayo ng oras/puno!

Sabi nga ng isang sikat na writer na hindi ko alam ang pangalan - As writers, writing is a way to exorcise the demons in us.

Ang mga tao ay may mga gawain na paghindi nagawa ay puwede ikamatay. May mga taong paghindi nailabas ang saluobin ay kinakain sila nito unti-unti. May mga taong paghindi nakakapagFacebook ay napra-praning ng sobra. May mga tao namang normal sa pagiisip pero paghindi mailabas ang jebs, nababaliw. Lahat tayo may kanya-kanyang bagay na dapat ilabas - ikalat sa mundo.

Isang paraan ko ng pagkakalat ng emosyon ay ang pagsusulat. Hindi ko hinahanay ang sarili ko sa mga writer. Hindi ko sila kalevel. Mataas ang antas ng pagiisip at kaalaman nila. Ako sumusulat sa kung anong pumapasok at nilalaman ng kapiranggot ng isipan ko, exorcising the demons nga diba? So writer ako? Hindi pa din. Katulad ng dati, wala na namang hahatnan ang pagsusulat ko. Siguro yun yung isang rason kung bakit hindi ako puwedeng writer, para san nga ba ang sinusulat ko?

Trip kong magsulat dahil gusto kong makaapekto kahit papano ang magbabasa. Kahit minsan walang ikadadatnan, gusto ko pa ding magbigay ng kaunting maidadala sa totoong buhay. Minsan kasi pakiramdam ko na wala lang ang lahat ng ito. Advice nga saken ni Samuel Butler - When a man is in doubt about this or that in his writing, it will often guide him if he asks himself how it will tell a hundred years hence. Gusto kong maka'touch' ng puso ng isang tao. Hindi man ngayon ang epekto, siguro bukas, o kaya next week. Basta't alam kong makakapagsimula ako ng himagsikan sa kaloob-looban niya.

Sabi naman ni Tennesse Williams - When I stop working the rest of the day is posthumous. I'm only really alive when I'm writing. Ganito din ako. Nabubuhay ang tunay na diwa ko pagnagsusulat. Dito, hindi ko na kailangan magsinungaling. Sinung pipintas sa akin? Wala nga kong mambabasa e. Dito, nalalabas ko ng buong buo ang gusto kong ilabas.

Lahat ng sinusulat ko galing sa puso. Minsan may pagkasobra dahil gawa ito ng emosyon. Pero seryosong tanong lang - SINO BANG MANUNULAT NA ANG SINUSULAT NIYA AY TUNGKOL SA PAGSUSULAT NIYA? Ako, kaya hindi ako writer. Revolusyonaryo ako. Gusto ko sumulat ng tama. Gusto kong gumawa ng tama. E sabi nga ng kapit bahay kong hottie na si Lee Iacocca - The discipline of writing something down is the first step toward making it happen. So, sulat ka na din! Dali!

P.S.

Nagbasa lang ako ng maraming quotes tungkol sa writing kaya ginawa ko ito. Hihihi.

All I'm writing is just what I feel, that's all. I just keep it almost naked. And probably the words are so bland.  - Jimi Hendrix

The man behind the atrocity

Dahil by popular demand, ipapakita ko na ang mukha sa likod ng kaguluhang ito na nagnga-ngalang 'Tamang paraan ng pagsayang oras'.


Ito na ... Drum roll ...

Gwapo na kung gwapo pero kasi kelangan kong panatiliin ang aking magandang kutis. Facial mask ata tawag dyan. Yung para pangpakinis ng balat. Cucumber din yung nasa mukha ko. NaBV si inay dyan e. Gagamitin daw niya para sa hapunan namin.

So ito na. Salamat sa pagbabasa. Tinupad ko na ang promise ko sa madami kong fans, dahil sa patuloy ninyong suporta. Salamat. God bless~!

P.S. Ako talaga yan. :">

Read if you have time for God

There once was a man named George Thomas, pastor in a small New England town. One Easter Sunday morning he came to the Church carrying a rusty, bent, old bird cage, and set it by the pulpit. Eyebrows were raised and, as if in response, Pastor Thomas began to speak.

'I was walking through town yesterday when I saw a young boy coming toward me swinging this bird cage. On the bottom of the cage were three little wild birds, shivering with cold and fright. I stopped the lad and asked, 'What you got there, son?'

'Just some old birds,' came the reply.

'What are you gonna do with them?' I asked.

'Take 'em home and have fun with 'em,' he answered 'I'm gonna tease 'em and pull out their feathers to make 'em fight. I'm gonna have a real good time' 'But you'll get tired of those birds sooner or later. What will you do?'

'Oh, I got some cats,' said the little boy. 'They like birds. I'll take 'em to them.'

The pastor was silent for a moment. 'How much do you want for those birds, son?'

'Huh?? !!! Why, you don't want them birds, mister. They're just plain old field birds. They don't sing. They ain't even pretty!'

'How much?' the pastor asked again.

The boy sized up the pastor as if he were crazy and said, '$10?'

The pastor reached in his pocket and took out a ten dollar bill. He placed it in the boy's hand. In a flash, the boy was gone.

The pastor picked up the cage and gently carried it to the end of the alley where there was a tree and a grassy spot Setting the cage down, he opened the door, and by softly tapping the bars persuaded the birds out, setting them free.

Well, that explained the empty bird cage on the pulpit, and then the pastor began to tell this story.

One day Satan and Jesus were having a conversation. Satan had just come from the Garden of Eden, and he was gloating and boasting. 'Yes, sir, I just caught the world full of people down there. Set me a trap, used bait I knew they couldn't resist. Got 'em all!'

'What are you going to do with them?' Jesus asked.

Satan replied, 'Oh, I'm gonna have fun! I'm gonna teach them how to marry and divorce each other, how to hate and abuse each other, how to drink and smoke and curse. I'm gonna teach them how to invent guns and bombs and kill each other. I'm really gonna have fun!'

'And what will you do when you get done with them?' Jesus asked. 'Oh, I'll kill 'em,' Satan glared proudly. 'How much do you want for them?' Jesus asked

'Oh, you don't want those people. They ain't no good. Why, you'll take them and they'll just hate you. They'll spit on you, curse you and kill you. You don't want those people!!'

'How much?' He asked again.

Satan looked at Jesus and sneered, 'All your blood, tears and your life.'

Jesus said, 'DONE!'

Then He paid the price.

The pastor picked up the cage he opened the door and he walked from the pulpit.

Reposted because I thought the story was too awesome to be denied. The title itself was intriguing. Do you have time for Him? Cause you know what? He loves you.

I found this on Facebook. How funny people complaining how life's a hell, when they don't even consider God. God loves you, and it's up to you to accept it. He died to give us Life.

Here's something to remember: He keeps me functioning each and every day. Without Him, I will be nothing. But, with Christ, HE strengthens me. (Phil 4:13)

Put that in mind and you will feel God's love.

Thank you for the venom people.

Sister I'm not a poet but a criminal.

And you never had a chance.

Love it o leave it, you can't understand.

A pretty face but you do so carry on, and on, and on.

I wouldn't front the scene if you pay me.

I'm just the way the doctor made me.

On, and on, and on, and on.

You'll never make me leave.

I wear this on my sleeve.

Give a reason to believe.

So give me all your poison.

And give me all your tears.

And give me all your hopeless hearts and make me ill.

You're running after something that you'll never kill.

So this is what you want? Then fire at will.

Preace all you want but who's gonna save me?

I keep a gun on the book you gave me.

Hallelujah, rock and roll.

Black is the kiss, the touch of the serpent son.

It ain't the mark or the scar that makes you one.

And one, and one, and one.

You'll never make me leave.

I wear this on my sleeve.

Give a reason to believe.

So give me all your poison.

And give me all your tears.

And give me all your hopeless hearts and make me ill.

You're running after something that you'll never kill.

So this is what you want? Then fire at will.

My Chemical Romance - Thank you for the venom

Rason kung bakit tumatalino ang bata.

Who lives in a pineapple under the sea?

Absorbent and yellow and porous is he.

If nautical nonsense is something you wish.

Then drop on the deck and flop like a fish.

SPONGEBOB SQUAREPANTS!!

POTEK. Paborito ito ng kapatid at ng pinsan ko. Paborito ko din ito nung bata pa ako pero mababaw pa ang pagkakaintindi ko sa mga bagay - bagay nun. Basta cartoon, impossible-mangyari at 'muntanga' ang palabas, nasosolb na ko! Ngayong medyo naging mature at gwapo na ako, napansin ko na may ibang dako ang naturang palabas kesa sa pagpapa-tawa at pag-mumuntanga. 


Napansin mo ba kung pano pinapakita kung gano ka 'bobo' si Spongebob? Ni-simpleng baliktad lang ang pantalon, hindi pa napansin. Ma-abilidad na karakter si Spongebob pero madaling malihis sa gawain. Sinasalamin ba nito ang kabataan ngayon? Alam nating marami ang kapabilidad ng isang tao pero dahil madali silang nabubulag sa mga 'anxiety' ng mundo ay nababaliwala lahat at nagmumuntanga na lang sila.


Isa pa si Squidward. Alam nating siya ang iritadong kapitbahay nung espongha. Kahit gaano ka-perpekto at planado ang mga 'endeavors' niya ay present palagi si Spongebob para sirain ito. Kadalasan, natatapos na lang ang palabas na pagod si Squidward sa kakasigaw, kakapilit itama ang minali at pa-alisin si Spongebob. Makikita din ang matinding galit at yamot ni Squidward sa bawat episode. Hindi ba't pinoportray niya ang kasalanang  anger?


Si Patrick naman yung starfish. Daring at bold itong si Patrick. Parehas sila ni Pooh, pinagkaiba lang - bottomless si Pooh tapos topless naman si Patrick. Pang-FHM ang outfits nila. Kung gaano katamad si Patrick ay parang ganun din si Juan. Walang ibang ginawa kung hindi matulog at magpasarap kaya tingnan mo ang Pinas. Parang lalakeng nakahiga.


Last na to. Si Mr. Krabs naman ang 'epitomy' ng gobyerno. Kurakot. Joke lang yun syempre. Wagas na greed ang pinapakita niya sa palabas. Grabe ang hilig niya sa pera, na kaya niyang isugal ang buhay para lang sa barya. Basta pera walang tatalo kay Mr.Krabs.

Hindi ko sinasadya sirain ang pagka-bata mo kasi pati akin sinira ko. Hindi ko sinasadya din makita sa ganitong paraang ang sikat na show pero ito ba ang gusto mong ipamulat sa anak mo? Sabi nga ng maraming mananaliksik, kung ano ang pinapanuod ng isang bata ay yun din ang kalaunang ginagaya. Kaya pala kami nagwre-wrestling ng mga pinsan ko, dahil sa Teletubbies. "If nautical nonsense is something you wish." -- Theme song pa lang panalo na, obvious kung ano ang pinapalabas - nonsense. Gusto mo bang dalhin nila ang ka-clumsy-han ni Spongebob? E yung katamaran ni Patrick? E magbuo ng puot katulad ni Squidward? O maging politiko katulad ni Mr.Krabs? Siguro naman hindi diba? Kaya kung ako sayo, papanuod mo na lang sa anak mo WWE! Soap opera na, reality pa!